Misir, Iraq û Sûrî, her der bûya gola xwînê. Hin alim hê dibêjin “li ku dijwarî heye, decalîyet li ku ye?”
Dema ku dewletên rojavayî piştgirî bidin tiştekî, bi awayekî hişk hezanin ku ew yek rast e. Hîç nafikirin gelo Xwedê çi dibêje, Quran çi dibêje.
Xwedê di Quranê de qisseyan bo ku em têkilîya wan û jiyanê çêkin dide. Gelek kes wek mijarek demborî dibîne.
Ew kesên ku îmana wan qels e, hêz û quwetê li cîhên wek Amerîka û Îngilîstanê digerin. Xwedîyê hêz û quwetê Xweda ye.
Ji ber ku ew bêçêjîya ku ji mirovên paşverû tê, dijî hebûna mirovan e, mirov ji rûyê paşverûyan ji Misilmanan sar dibin.
Tişta ku jiyanê rengîn û xweşik dike kalîte û estetîk e. Çêkirina rê, avahî û piran kalîteya jiyanê bilindtir nake, huner û estetîk dike.
Bila muzîk, huner û peyker hebin. Bila xort û xama baş li xwe binêrin. Bila her der wek hunergehan be. Wê demê dê hemû cîhan Îslamê hez bike.
Divê kuçeyên dewletên Misilman mîna baxçê gulan bin. Divê her der paqij û nûjen be. Divê geşîya nûjentîyê li kuçeyan xuya bike.
Divê teqez darvekirina Mursî were sekinandin. Em bi israr bangewaziya pêşengên cîhanê bikin.
Bila Duran Kalkan li karê xwe binêre. Barzanî kesekî paqij e û li gorî kevneşopîyên herêmê ye. PKK pergalek wisa ye ku gelê Kurd teqez napejirîne.
Divê Barzanî baş were parastin. Divê Tirkiyê ji her alî ve Barzanî xurt bike.
Divê Barzanî bibe desthilatê cîhên ku PKK lê ye. Ger pêwîst be Tirkiye dikare bibe garantor jî. Bila birayên me Kurd li herêmê aram bijîn.
Barzanî mirovekî oldar e û ew jî bavê wî jî gelekî êş û elem kişandine. Bi pêşengiya wî ve dê birayên me Kurd ên oldar gelekî rihet bin.
Xwedê destûrê nade têgihîştînek Îslamê ya ku serjê dike, pejmûrde, bêhuner û bêçêj e. Herî ewil Xwedê pergalek wiha binpê dike.
Dê Îslam bi awayekî nûje, şad û bo huner û xweşikiyê vekirî derkeve. Dê wek bihuştê derkeve.
Bo paşverûyan jî nîmet e ku Xwedê serkevtinê nade paşverûtîyê. Ger paşverûtî desthilat be, dê di tarîtîyê de hevrikîyê bikin û bixeniqin.
Heynî Îslama Nûjen, ne pêkan e ku exlaqê Îslamê bibe desthilatê cîhanê. Xwedê zordariya paşverûtîyê nake desthilat.
Gelek mirov hişê xwe nadin serê xwe. Dema mirov berê xwe dide wîjdana xwe, baqil dibe, şaşîyan dibîne û bi berve rastiyê diçe.
Dema ku mirov bi dil û can xwe li Xwedê digire, dafikên şeytan dibîne ku çawa tevdigere û tevdîran digire, wê hingê dibe serwext.
Bawermend xwe li hêrsê, hestiyariyê, kîndariyê nagire û xwe pê ve bernade. Destûr nade ku şeytan gorî dilê xwe wê/î bixijikîne.
Divê bawermend bi temamî benê şeytîn bibire û xwe bi benê Xwedê bigire.